بند میم

                                      سریال ستایش = ضد فرهنگی

بحث اینبار ما درابره فیلم ستایش است.این سریال از سال 89 تا به حال در شبکه 3 سیما درحال پخش است.داستان ماجرای خانواده ای مذهبی  با 1 پسر و دختر است(محمد و ستایش) .دختر در حال ازدواج است و پسر با تیپ خفن مذهبی(با ریش و انگشتر عقیق و ...) سرباز است.بعد از مدتی پدر میفهمد که پسرش سرباز فراری است و در زمان جنگ از جبهه فرار کرده و خیلی ناراحت و عصبانی میشود و از او میخواهد که برگردد اما پسر میترسد.ازجنگ و جبهه و مرگ و شهادت. تا اینجا عادی است نه؟ اما فضا سازی قصه طوری پیش میرود که مخاطب احساس کند محمد راست میگوید. خوب بگذلرید نرود بجنگد. (بقیه بروند و شهید شوند آقا بماند که میترسد!!! دستور جهاد و حکم خدا هم خوب چه میشود کرد؟) و فضای سیاه فیلم طوری است که این حس که کسی جوانها را درک نمیکند و هیچکس به فکر آنها نیست و رزمنده ها و فرماندهان درک نمیکنند و به زور جوانها را به جبهه ها میفرستادند در ذهن مخاطب شکل میگیرد. در این بین عروسی خواهر (ستایش) به هم خورده و محمد هم به دوستش طاهر میگوید که هیچ راه فراری ندارد و میخواهد به خارج کشور فرار کند تا مجبور نباشد بجنگد.باز روند فیلم طوری است که این حس را القاء میکند که مذهبی ها هم با جنگ مخالف بودند و جوانهای بیچاره را مجبور میکردند به خاطر اعتقاداتی که پدرانشان و نه خودشان داشتند بروند و کشته شوند و کسی به حرف و نظر انها گوش نمیداده.و این یک مغالطه نامردانه است زیرا اولا اکثر شهدا جوانهای داوطلب بودند و حتی خیلی از آنها پنهان از پدر و مادرشان راهی جبهه ها میشدند و ثانیا اینکه جنگ از ما نبود و دفاع مقدس بود. ما جنگ طلب نبودیم بلکه برای حفظ کشور و ناموسمان جنگیدیم. الغرض طاهر(دوست محمد) که از خانواده ای غیر مذهبی و پولدارهم هست سعی میکند که محمد را منصرف کند ولی دست اخر با اصرار محمد سعی میکند که اورا از مرز کردستان فراری دهد که محمد را مرزبانان ایران با تیر میزنند.طاهر مدتی محکوم میشود. به خواستگاری ستایش میرود( که وقتی میخواست محمد را فراری دهد با ستایش اشنا شده بود).پدر و مادر ستایش طاهر را عامل اغفال فرزندشان میدانند.پدر خود طاهر مخالف است.با وجود مخالفت ها ازدواج کرده و طرد میشوند و...

و حالا نگاهی اجمالی به ایرادات  فیلم:

یکی از ایراداتی که به فیلم وارد است این است که سعی کرده بگوید مهم نیس توی چه خانواده ای و با چه تربیتی بچه بزرگ شود خودش باید خوب باشد. محمد در خانواده ای مذهبی به دنیا امده بود و پدر و مادرش هم در طول فیلم ادمهایی مذهبی بودند و مثلا همه کار در تربیت فرزندشان کرده اند. اما محمد ترسو و بزدل/بد دهن /بدبین و تهمت زن/ بی غیرت /دروغگو/ و ... است. برعکس طاهر در خانواده ای غیر مذهبی و با پدری بی فرهنگ بزرگ شده. پدر زورگو و به نوعی خودخواه و زبان نفهم. اما طاهر داش مشدی/راستگو/مهربان/چشم پاک/خانواده دوست/مردمدار و ... است. چیزی که به مخاطب القا میشود این است که تربیت مذهبی و غیر مذهبی کردن و مراعات حلال و حرام کردن انقدرها هم روی سرنوشت بچه تاپیری ندارد و همه چیز بستگی به طالع و سرنوشت دارد . چرا خودمان را خسته کنیم!!!

ایراد دیگر این است که کارگردان اصلا کسانی را که با سنت اسلام اصیل بزرگ میشوند را نمیشناخته.

و مثلا نمیدانسته که دختر یک خانواده نرمال حدودا مذهبی در دهه 60 نمیامده در اتوبوس پیش پسر نامحرم بنشیند!!! یا با او رستوران برود و نوشابه بخورد!!!(ستایش و طاهر اینکار را کردند)

دیگر مطلب سیاه نمایی های وحشتناک فیلم است که به چند مورد آن اشاره میکنم:

1-       صحنه ای که محمد در شب تاریک لب مرز تیر میخورد را طوری ساخته اند که از مرزبانان کشور بدمان بیاید و طرف محمد را بگیریم که با اینکه ایست دادند نیاستاد و بگوییم چرا او را کشتید؟ خصوصا که بعدش که طاهر را بازداشت میکنند( چون همراه محمد بوده و سعی داشته فراریش بدهد) و بازجو ها را نشان میدهد که هیچ مساله محمد برایشان مهم نیست و اینکه طاهر دوست او بوده هم مهم نیست و فقط کارشان را میکنند و هی میگوین باید به سئالات ما جواب بدهی . با پدر طاهر هم خیلی بدخلقی میکنند و بداخلاق و سنگدلن.انها فقط به دنبال انجام کارشانند و احساس دوستانه ندارند بلکه با بدبینی و نفرت با مردم رفتار میکنند. مسئولین زندان را هم همینطور نشان داده. فرماندهان محمد را هم همینطور نشان داده که فقط میخواهند بدون توجه به حرف محمد هرطور شده او را بر گردانند. اینها کجا و این باور کجا که ما برای خدا و با بندگان خدا کار میکنیم. اینها کجا و شهید لاجوردی به عنوان فرمانده زندان در اوایل انقلاب کجا  با ان همه خوش خلقی و مهربانی اش! شهید بروجردی فرمانده بود و شهید باقری و ... سربازان و همرزمانشان برایشان حاضر بودند جان بدهند.لابد کارگردان الگوها را از جای دیگر گرفته! این همه سیاه نمایی از دوران پر افتخار ما! واقعا که عجیب است.

2-       القای این مطلب که کسی حرف ما جوانها را گوش نمیدهد و فقط خودشان حرف میزنند و القای این مطلب که اخرین راه فرار از کشور است.( اینها حرفهای خود محمد است.)

3-       القای این مطلب که همه جا ناامن است و هرلحظه ممکن است شما را بیگناه بگیرند و کسی هم به دفاعیات شما گوش نمیدهد.القای شیر تو شیر بودن( طاهر را که با محمد دستگیر میکنند)

4-       نشان دادن پلیس و قوای انتظامی کشور به عنوان یک عاق بالا سر که مدام مراقب ماست و ما را میپاید و نه به عنوان مسئول حمایت از امنیت ما و نه به عنوان دوست ما و جامعه. ایا همین پلیس نیست که  اجتماع را از شر اشرار حفظ میکند؟

5-       القای ناتوانی خانواده های مذهبی در پرورش فرزندانشان و نشان دادن ناکارآمدی تربیت مذهبی.(النادر کالمعدوم. اگر کسی از دانه اش خوب مراقبت کند به طور معمول ( و نه در حالت نادر)  دانه خوبی هم در میاید.)

6-       القای اینکه جامعه نا امن است و هر لحظه ممکن است به تو تهمت بزنند و در ان حال هم هیچ راه نجاتی نیست و کسی تحقیق نمیکند و تنها راه این است که بروی و به خارج فرار کنی.( این اتفاقی است که برای طاهر افتاد و زن برادر حسود با کمک یک معتاد در کامیونش مواد جاسازی کرد. در این صحته آن مرد معتاد به زن برادر طاهر میگوید که مواد از یک حدی که بالاتر باشد دیگر هرچه بگوید بیگناه است کسی به حرفش گوش نمیدهد. انها گوششان از این حرفها پر است. از یک حدی بیشتر را سریع میفرستند هواخوری.(منظورش اعدام است.) خوب این حرفها یعنی چه؟ ایا جزانتقال احساس عدم امنیت به جامعه چیز دیگری است؟ ایا ثمره ان جز بی اعتمادی به نیروهای امنیتی کشور و پلیس است؟ ایا این معنا را تداعی نمیکند که تحقیق واقعی در کار نیست و همه کشک است و متهم و مجرم برای پلیس فرقی ندارد؟

آن وقت کارگردان با وجود اینهمه موارد بالا و موردهای دیگر ادعا میکند که: سریال «ستایش» مجموعه‌ای بسیار مظلوم است و علیرغم ابعادی که برای بیننده ایجاد کرده، کمتر به آن عنایت شده.

و نیز ایشان ادامه میدهد که: «مجموعه دوم «ستایش» را خواهیم ساخت که فصل دوم در زمان حاضر ـ اواخر دهه 80 ـ اتفاق می‌افتد و بیشتر به مسائل امروز جامعه می‌پردازد.»

(انگار فیلم اول واقعگرایانه بوده!)
ما به عنوان عضوی از جامعه مسلمان ایران اعلام میکنیم که فیلم ستایش را به عنوان یک فیلم با قواعد مذهبی که هیچ , حتی به عنوان یک فیلم موافق و منطبق بر صلاح جامعه نیز قبول نداریم. فیلمی غیر واقعی که زیر زیرکی سعی میکند ارکان نظام را بکوبد و جامعه ایران را سیاه و ناامن نشان دهد.

کوبیدن و سیاه وظالمانه نشان دادن نیروهای انتظامی کشور/پلیس/مرزبانها/ بسیجیان و فرماندهان جنگ و... ونیز شکستن حریم بعضی از " نشان ندادنیها "( مانند وقتی که ستایش درد زایمان داشت که خیلی بد ساخته شده بود) درتلویزیون از ایراداتی است که به این مجموعه وارد است. ما فکر میکنیم که این مجموعه به علت اینکه در رسانه ملی جمهوری اسلامی ایران پخش میشود تاثیر بسیار مخرب تری از فیلمهایی مثل جدایی نادر از سیمین دارد. اخر مسئولین صدا و سیما چرا دقت نمیکنید؟ این فیلم گذشته ما را که میکوبد.دست اوردها و و حال ما را که سیاه و زشت نشان میدهد ...

واقعا جای تعجب است که کشورهای دیگر به دروغ از پلیس و قوای نظامی و گذشته و حال و ایینده شان قهرمان میسازند و ما گذشته غرور آفرین و افراد خوب خودمان را هم میکوبیم و سیاه نشان میدهیم!!!

من خودم به علت قصه خاله زنکی که فیلم دارد اکثر قسمتها را دنبال کردم چون اینطور قصه ها انسان را برای فهمیدن دنباله ماجرا به دنبال خود میکشد اما در عین حال حس میکنم که در هنگام دیدن هرقسمت استرس و نا آرامی است که به درون انسان سرازیر میشود و بعد از دیدن فیلم هم همین استرس و ناامنی درون انسان باقی میماند.شاید وقتش شده که صدا و سیما به جای اینکه تعداد بیننده ها را به عنوان معیاری برای موفقیت سریال ها بسنجد به حس خوب یا بدی که بعد از سریال به انسان دست میدهد هم توجه کند. اینکه بعد از دیدن این سریال مخاطب دوست دارد انسان بهتری شود یا نه؟ اینکه حس کوشش و تلاش در او میجوشد یا حس نا امیدی و خمودگی ؟ خوش اخلاق میشویم یا عصبی؟ ارامش میگیریم و استرسمان تخلیه شده یا برعکس مضطرب شده ایم؟

خوب است ببیند در یک سریال معیار های اسلامی چقدر رعایت شده. چقدر  مورد تایید اخلاق اسلامی است؟ الگو سازی ان به سمت مثبت است یا منفی؟

بگذریم. خواهش میکنیم شما هم امر به معروف و نهی از منکر صدا و سیما – این رسانه ملی که الحق متعلق به مسلمان ایرانی باید باشد – را در دستور کار هفتگی خود قرار دهید و از منکرات چشمپوشی نکنید.

با باز نشر این مطلب در وبلاگ خود ما را یاری و مسئولان سیما را آگاه کنید.