بند میم

نشاط برنامه‌های کودک در تلویزیون از چه الگویی تبعیت  می‌کند؟(قسمت2)

التزام شادی و ایجاد نشاط برای کودکان به همراهی با  موسیقی های تند و حرکات بدن، درتحقیقات آینده پژوهانه، تغییر ذائقه کودکان درانتخاب  روش شادی و سرگرمی در آینده و سنین بعدی را نشان داده و منجر به ایجاد نیازکاذب به  هیجان مصنوعی می شود، همان الگویی که رسانه های غربی برای ایجاد نشاط به آن روی  آورده اند. در این فضا، هرروز برای ایجاد نشاط در کودکان، باید هیجان و تحرک و رقص بیشتری را تولید کرد. این امر به نحوی اعتیاد به تلویزیون و افسردگی ناشی از آن را بین کودکان بالا می برد.

این درحالی است که طبق آموزه های اسلامی کل مولد یولد علی الفطره» (کافی ج2 ص13 باب «فطره الخلق علی التوحید»)؛ هر مولودی بر اساس فطرت توحیدی متولد می شود. یعنی اگر عوامل انحرافی از بیرون به کودکان تحمیل نشوند، کودکان در راه پاک انسانی گام می گذارند. پذیرش این مطلب که کودکان فطرت پاک الهی دارند، مانع می شود که برای ایجاد نشاط در برنامه های کودکان، به سبب احکام اسلامی احساس محدودیت کنیم و سعی کنیم این چارچوب‌ها را که برای حفاظت از فطرت پاک انسانی تعریف شده اند، دور بزنیم.

با این حال، سپردن سکان رسانه در برنامه های کودک به افرادی که به ظرافت های انسان شناسی اسلامی آگاه نیستند، بلکه بیشتر برای تهیه برنامه ها به الگوهای خارجی تکیه می کنند،  موجب می شود نسل آینده ازفطرت توحیدی خود دور شود. در این برنامه ها با این پیش فرض که کودکان برای شاد شدن نیاز به موسیقی های غربی، رقص و نازک کردن و لرزاندن صدا و... دارند، محتوای ضعیف در قالب غیر اسلامی ارائه می‌شود، کودکان به جیغ زدن و هورا کشیدن و رقصیدن تشویق می شوند. در حالی که از لحاظ شرعی اگرچه کودکان تکلیف ندارند اما تشویق آنها به رفتارهای غیر دینی نادرست بوده و تشویق آنها به رقصیدن برای مثال حرام است.

کودک غیر بالغ چه پسر و چه دختر تکلیف ندارد ولی سزاوار نیست افراد بالغ او را تشویق به رقص کنند (استفتا از امام خامنه ای.)

همچنین با توجه به "جامعه پذیری کودکان" از طریق تلویزیون، مجریان برنامه های کودک می توانند از طریق محبوبیتی که در بین کودکان دارند، صورت های مطلوب  ذهنی کودکان و الگوی زندگی عملی آینده آنان باشند. در فضایی که مدل پذیری کودکان از رسانه می تواند پتانسیل مهمی برای ترویج سبک زندگی دینی در بین آنها باشد، محبوب کردن مداوم چهره هایی که با الگوی حیات طیبه چندان سنخیتی ندارند، تغییر فرهنگ اسلامی و نزدیک شدن به فرهنگ غربی را در بین نسل آینده، محقق می کند. رابطه صمیمانه و بگووبخند مجریان نامحرم برنامه های کودک به بهانه سرگرم کردن کودکان به علاوه زیرپاگذاشتن احکام اسلامی در مدل مو و لباس و آرایش صورت مجریان و خودنمایی های بدنی به اسم جذب کودکان، نوعی سکس پنهان را درون بچه ها نه از شبکه‌های ماهواره ای بلکه از شبکه های سراسری سیمای جمهوری اسلامی ایران نهادینه کرده و جذاب و لذت بخش معرفی می کند که کم کم در زندگی آینده کودکان ارزشمند شناخته شده و بروزمی کند و  به عنوان  افرادی که بچه ها را شاد  و با نشاط می کنند، کم  کم تقلید عملی از آنها را  میسر می کند--) بند میم: نمونه اش مجریان برنامه ململ (همان گوسفند کوچولو) هستند که یک دختر و پسر نوجوانند که مثلا دختر ادای بچه ها را در می اورد و پسر ادای ادم بزرگ ها را ولی واقعا که دختر بچه نیست و به هم نامحرمند و بچه ها هم احمق نیستند و میبینند هی این دوتا سر به سر هم میگزارند. پس محرم و نامحرم چی میشه؟ اگر خواهر و برادرن خوب توی برنامه اعلام کنید .!!-- پایان بند میم)

قصه ها و  حکایت های شیرین و دارای  نکات جذاب تربیتی، شناخت آفریده ها و مهربانی های خالق یکتا، داستان‌های  رفتار امامان با کودکان و حیوانات، بازنمایی لذت کمک به دیگران از جمله والدین از جمله روش‌های متعالی ایجاد نشاط درمیان کودکان است، که در صورت ارائه  هنرمندانه سلامت روحی اطفال و  تعالی جامعه آینده را به ارمغان می آورد.

به نظر  می‌رسد باید برای سامان دادن به برنامه‌های کودک، هدف سرگرمی را به معنای غفلت سازی تعبیر نکرده بلکه با عنایت به آشنایی کودکان با جهان پیرامون از طریق رسانه و شناخت فطرت پاک کودکان، از پتانسیل برنامه‌های کودک، برای جامعه پذیرکردن سبک زندگی دینی و گسترش نگرش توحیدی در بین کودکان، روی آوریم.

(بند میم : قابل توجه صدا و سیما که ما دهه 60 ها با اینکه این همه ساز و اواز دوره ما نبود و زمان جنگ خم بود از خیلی دوره های دیگر شادتر و سرزنده تریم. شادی که به رقص و اواز نیست. برنامه های زمان ما خیلی عالی بود و ساخت برنامه هایی مثل "سوغات ارشیو" و " کودکان دیروز " و استقبال از انها توسط مخاطبان نشان از نگرش درست تر مسئولان ان دوره دارد.)

پایان